چقدر دلم قهوه میخواهد
و تو را
که در حجم حضور عظیمت با شوق مبارزه کنم
چقدر قهوه ام باید تلخ باشد که شیرینی حضورت ذائقه ام را به هم نزند
مرد سپید پوش بلند بالایم وقتی این همه نجیبی میخواهم همه شمشیرهای دنیا را بگیرم تا فقط به تو برسم
به امید روزی که برای دختر کوچولو مو دم موشی مان قصه بگوییم
یا زهرا
وقتی گفت سرطان این قدر بدنت را گرفته که کاری نمی شود کرد چشمانش را ازم می دزدید
به چشمان مادر پدرم نگاه می کرد
ادعایی کردم که الان برایم پیش آمده!!
یا رب
ترس دارد؟
دارد!!
فقط اگر بگویم به من ربطی ندارد آرام می شوم...
من خدا دارم
امروز جلسه دوازدهم رادیوتراپیم بود
درد ندارد
ولی تهوع و سرگیجه و بی حالی خیلی خیلی...
مثل زن های حامله...
من راضیم
حتی اگر آبستن هیچ باشم!
خدایم اینگونه خواسته اند
باید خالص بشوم مثل عسل
باید
چاره ای نیست
خیلی لذت بخش است که نمی دانی قرار است چه بشود
به آن بدی که همه تصور می کنند
یا به آن شیرینی که من حیث لا احتسب است
من منتظرم.
