۲۷ بهمن ۹۵ ، ۲۰:۳۱
این تنِ من مَرکب است
هرچند فرسوده
هرچند بیمار
مَرکب است
تمام می شود
غم برای مرکب خوردن حماقت است
از اول می نویسم
یادم می رود به پاک کردن وبلاگ هشت ساله ام
پشیمان نیستم
اصلا!
از اول شروع می کنم
دعا می کنم
می خندم
ته دلم یک جای خالی است
جایی که خالی می ماند
تا روز موعود
روز عشق...